Ο Σταμάτης Λαζάρου δίκαια θεωρείται ο μεγαλύτερος Λαϊκός ζωγράφος στις ημέρες μας.Οι γονείς του μπάρμπα-Σταμάτη κατάγονται από τα Μέθανα. Γνήσιοι Αρβανίτες, κληροδότησαν πολλά από τα Αρβανίτικα προτερήματα στον γιό τους, που είδε το φως της ζωής το 1915 στα Ταμπούρια του Πειραιά.Με τα κακοτράχηλα βουνά του χωριού του και τους σκληροτράχηλους συμπατριώτες του είχε συνεχή επαφή. Μόνο δύο τάξεις κατάφερε να τελειώσει στο γυμνάσιο του Πειραιά. Η επιτακτική βιοποριστική ανάγκη της οικογένειας τον ανάγκασε να ριχτεί στην βιοπάλη, μα το πάθος του για την ζωγραφική τον ακολούθησε σε όλες τις σκληρές βιοποριστικές του περιπέτειες. Τα πρώτα τελάρα του νεαρού ζωγράφου ήταν αυτή η ίδια η τσιμεντένια αυλή του σπιτιού του, που την στόλισε με θέματα της καθημερινής πειραιώτικης ζωής.
Στην αρχή εργάστηκε σαν ξυλουργός και κατόπιν σε μηχανουργείο. Αυτές οι δουλειές ξεκινώντας σαν καθαρά βιοποριστικές παντρεύτηκαν με την ζωγραφική κάτω από την δημιουργική φαντασία του Σταμάτη Λαζάρου. Πλήθος έργων με ξύλο, χαλκό και σίδερο δημιούργησε. Μα και στην άγρια στουρναρόπετρα της πατρίδας του και σ' αυτήν έδωσε πνοή ζωής και ομορφιάς.
Οι αγώνες του 1821 πάντα εμπνέουν τον Σταμάτη Λαζάρου και δεν είναι λίγα τα έργα με θέματα αυτών των αγώνων.
Κάποτε τον ανακαλύπτουν. Ανακαλύπτουν την αξία των έργων του. Η μια έκθεση ακολουθεί την άλλη και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 1964 θα ασχοληθεί πλέον αποκλειστικά με την ζωγραφική δουλεύοντας σε κάθε είδους υλικό. Θα καθιερωθεί σαν ο μεγαλύτερος λαϊκός ζωγράφος σήμερα και θα ονομαστεί "νέος Θεόφιλος" από Έλληνες και ξένους τεχνοκρατικούς.
Στα 70 του χρόνια θα δουλεύει κάτω από δύσκολες συνθήκες λόγω ενός εγκεφαλικού. Θα σταματήσει ουσιαστικά το έργο του, και η τελευταία του χειρονομία θα είναι αυτή που συγκίνησε πρόσφατα το πανελλήνιο: Θα δωρίσει τα έργα του στον Δήμο του Πειραιά.
